Over verkeerde bus maar toch Yakusugi en apen zien

Vandaag gaat de wandeltocht diep in de mossige jungle van Yakushima plaatsvinden. Ik neem extra veel hapjes en rijst tijdens het ontbijt en ga snel op weg naar het plaatsje Anbo 20 km zuidelijk van Miyanoura. Daar wil ik namelijk de bus pakken naar Yakusugi land. Een wandelparadijs op aarde zeg maar. Met veel Yakusugi. Dat zijn heel oude cedars. Van meer dan 1000 jaar oud soms. De bus gaat om 9.20. Dus ik moet snel fietsen om hem te halen. Ik heb 1 uur en twintig minuten. Gelukkig is de weg naar Anbo niet zo heuvel achtig als die van gisteren naar het noorden van het eiland. Om 8.55 ben ik er al. Snel wandelkleren aan en wachten op de bus. Die is op tijd en ik vraag de chauffeur, Yakusugiland? Hai zegt de man. En ik ga zitten. Na een paar haltes merk ik dat hij een bepaalde afslag niet neemt en verder naar het zuiden rijdt. Ik vraag nogmaals Yakusugiland? Nee schudt hij met een verschrikt gezicht. Had hij het nou net niet verstaan, of zegt hij altijd hai als iemand hem wat vraagt. Ik weet het niet en ik stap bij de eerst volgende halte uit en loop maar terug naar Anbo. Zo vaak gaan die bussen hier niet en de eerst volgende naar Yakusugiland gaat pas om 13.30 uur. Ik loop maar meteen door naar een museum en dood daar de tijd met plaatjes van Yakusugi. Wat een enorme bomen zijn dat. Zie foto krant uit 1967. Vroeger werden ze nog vereerd, maar sinds de 17 e eeuw zijn ze begonnen met het kappen van de bomen. Foto.
De volgende bus mis ik niet en we gaan 15 km het binnenland in. En ook nog eens heel wat meters omhoog. Dit had ik niet graag met de fiets gedaan, wat een weg. Op eens een paar apen op de weg. Ik staar recht in een paar ogen. Ik krijg de kans niet om een foto te nemen zo verrast ben ik.
Boven aangekomen is het best fris. Trui aan en wandelen maar. De man bij het loket zegt. De trail van 50 minuten moet lukken. Over een uur gaat namelijk de laatste bus terug naar beneden.
En het is prachtig. Alles is groen van het mos en heel vochtig. Je blijft aan het foto’s nemen. Sommige bomen groeien uit de stomp van een oude afgezaagde Yakusugi (by the way kunnen we onze Toshiba printer op het werk niet omdopen tot Yakusugi?). Een boom is sen nen (duizend jaar). Helaas geen wegschietende shika, en zeker geen shika met een aap op zijn rug. Foto uit museum. Ondanks het vele stoppen voor foto’s is de vijftig minuten goed te doen. Ik haal de bus. En langzaam gaat het weer naar beneden. Ik zit voor in de bus zodat ik door de voorruit op apen kan loeren. Ja daar zijn er een paar en daar weer. Ja ga lekker midden op de weg zitten. Snel schieten ze weg. Maar ik heb ze er op staan, foto’s.
Om vier uur weer bij mijn fiets in Anbo. Fietskleren aan nog een banaan en gaan. Net voor het donker om half zes ben ik bij de Minshuku (overnachtingsplek bij particulier) rechthoekig houten gebouw met drie kamers. Binnen met schroten zoals ons oude zomerhuisje. Foto.
Morgen een echte rustdag, niet fietsen of wandelen. En in de middag met de boot weer naar Kagoshima.