Onsen onder rook van vulkaan

Waar was ik gebleven. O ja in slaap vallen na bezoek aan onsen. Een Japanse bad (furo) ervaring die je niet wilt missen. Een van de weinige dingen die Japanners niet van de Chinezen hebben overgenomen. Dus ik mijn yukata aangetrokken, obi om en met de lift naar de derde verdieping. Links voor mannen en rechts voor vrouwen, dat kan de volgende dag zomaar andersom zijn, dus eerst het kanji voor man en vrouw leren. Helaas er is niemand. Ik stelde me zo voor door een oude Japanner ingewijd te worden in de eeuwen oude traditie van onsen gewoonten. Beetje zoals in die kung fu films. Zodat je als je de onsen verlaat zelfs nog meer weet dan je sensei. Geen paniek ik had al op internet gekeken en breng het geleerde meteen in de praktijk. Eerst afspoelen op een krukje. Klein handdoekje gevouwen op je hoofd leggen. Een rond bakje met water achteloos over je lichaam gooien. Vervolgens het bad in. Lekker warm, gelukkig niet heet en vol mineralen die goed zijn voor je huid? Heel relaxed om je heen kijken en niet in slaap vallen. Erg lekker en sliep er lekker door. Om 6.30 wordt het licht en wordt ik wakker. Het ontbijt was nog lekkerder als kino (gisteren). Geen foto’s. In een onsen mag je niet fotograferen en ontbijt fotograferen is toch een beetje raar. Nou vooruit.
Kyo (vandaag) is de tocht slechts 56 km, maar wel met 1150 meter klimmen. Ik ga nu echt de natuur in. De Route is mooi. Zeven kleine tunnels met fietspad. Haarspeldbochten. Door een dal met rivier en watervallen en op het eind net bij de boomgrens een paar bergen tot 1700 meter hoog. Zelf ben ik nu op 1100 meter hoogte. Meer bewolking vandaag maar ook veel zon. 23 graden en boven ongeveer 14 graden. Iedereen vraagt me daar of ik het niet koud (samui) heb. Nee van dat klimmen wordt je wel warm (atsui) antwoord ik. Foto.
Ik kom een mede fietser tegen die helemaal vanuit Hokaido naar Kyushu is gefietst. Al 46 dagen onderweg met 40 kg bepakking op zijn fiets. (Ik heb 14kg, kunst van het weglaten). Jonge Japanner wild kamperen, weinig geld, veel tijd. Zeg hem een keer naar Zwitserland te gaan. Wil hij graag maar geen geld. Foto.
Even over de foto’s ik geef telkens op bij welk verslag ik de foto’s wil. Maar ze komen telkens bij hetzelfde verslag terecht.
Het hotel van mijn bestemming is echt fantastisch. Ik heb een appartement, met zitkamer open keuken, een tatami kamer, foto, een gewone westerse kamer met twee bedden, een badkamer, een apart toilet en apart nog een nis met wastafel. Stardust village in Chojabaru. Aanrader.
Met diner dus dit keer. Een lekkere nabemono. Groente en vlees in een pan kokende soep. En dat moet je zelf doen. Tot slot weer een bezoek aan de onsen. Maar nu buiten onder de sterrenhemel, die niet te zien was door de wolken. Prachtig met natuurstenen aangelegd. Echt een plek om terug te komen. Oh de vulkaan uit de titel is er echt, de rook is echter slechts een klein wit toefje. Gelukkig maar. Morgen naar Aso in de grootste vulkaan krater ter wereld.