Rugby drukte

Vandaag is een van de saaiste etappes. Veel langs de autoweg fietsen op een voet/fietspad. De eerste 30 km is dalen, ik ga namelijk richting de oostkust van Kyushu waar de stille oceaan tegenaan klotst. Bij de oceaan aangekomen licht er een prachtig fietspad richting Beppu. De onsen stad van Kyushu. Maar vandaag komen daar alle rugby fans aan met de trein. Morgen en overmorgen zijn namelijk de kwartfinales in Oita waar ik nu ben. Engeland moet tegen Australie en Wales tegen Frankrijk. Een van de gasten in Country Road gaat naar die wedstrijden, hij is voor Wales en combineert de wedstrijden met een vakantie in Japan.
Andere gasten komen uit Montreal en zijn hier voor de kleibakkunst van Kyushu, ieder schaaltje bij het diner werd deskundig geobserveerd.
De Japanse gasten en de buitenlandse gasten werden aan verschillende tafels ingedeeld. Het was mogelijk bij die tafelzetting gebleven, ware het niet dat Een Japanse vrouw opstond en in redelijk Engels zich voorstelde als Hanna, housewive en gelukkig getrouwd met Taka san. Zij wil graag een liedje zingen zegt ze omdat het nu veel beter met haar gaat dan 10 jaar geleden, toen ze tien was (ju sai). Ze heeft adhd en probeert meer aandacht daarvoor te krijgen in Japan. Kite kudasai (luister alsjeblieft) ik kom aan de tafel bij de Japanners zitten na het eten, wat nogal als een bold move wordt gezien. Ja je kan je voorstellen dat die gereserveerde japanners moeilijk om kunnen gaan met iemand met adhd.
Het ontbijt was trouwens weer heerlijk, en Hanna san kwam me nog even bedanken. Voor gisteravond. Jorushku onegaishimasu (niets te danken) zeg ik.
Inchecken in het bisinesu hotel in Oita ging moeizaam. Ik had al op 2 oktober gereserveerd vanwege de rugby drukte. Na een kwartier hadden ze die eindelijk gevonden. Pheeuw ik mag blijven. Morgen fietsen langs het eiland waar de Nederlanders voor het eerst met het schip de Liefde aankwamen in Japan.